പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ദൈവം

മഞ്ജുനാഥ

ആ ദൈവം നമ്മളെ ധ്യാനിക്കുകയില്ല
നമ്മുടെ ആത്മനിവേദനങ്ങള്‍ പൊട്ടിപ്പുറപ്പഴേക്കും
നമ്മള്‍ സമ്മര്‍ദ്ദത്തിലാവുന്നു

അവര്‍ എല്ലായ്പോഴും ആശ്വസിപ്പിക്കാനെത്തുന്നു
ആഡംബരജീവിതം നയിക്കുന്നവര്‍
നമ്മള്‍ മരിക്കാനൊരുങ്ങണം
ഒരു നൂറു തവണ

നമ്മുടെ ചുണ്ടില്‍നിന്നും ചോരയിറ്റിക്കുന്നു
അവര്‍ കടുംബ്രാണ്ടികൊണ്ട് നമ്മളെ വഴി തെറ്റിക്കുന്നു

നമ്മള്‍ നദിപോല്‍ ഒഴുകുന്നവര്‍
എന്നാല്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍ക്കുന്നു
പഴയ മണത്തോടെ
പാര്‍ത്തീനിയം പോലത്തെ
പാഴ്ചെടികളായി

(മൊഴിമാറ്റം ഉമാ രാജീവ്)

ಧ್ಯಾನಿಸಬಹುದಾದ ದೇವರು

ಆ ದೇವರು ನಮ್ಮನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವುದಿಲ್ಲ;
ನಮ್ಮ ಆತ್ಮ ನಿವೇದನೆಗಳು ಪುಟಿದೇಳುವಾಗ ಸ್ವತಃ ನಾವೇ
ಒತ್ತಡಕ್ಕೀಡಾಗುತ್ತೇವೆ.

ಸದಾಕಾಲ ಮೋಜಿನೊಂದಿಗೆ ಬದುಕುವ ಜನ
ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳಲು ಬರುತ್ತಾರೆ;
ನೂರನೆಯ ಸಲ ನಾವು ಸಾಯಲು ಸಿದ್ಧರಾಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ತುಟಿಗಳಿಂದ ರಕ್ತ ಹನಿಸುತ್ತೇವೆ;
ಅವರು ಬ್ರಾಂಡಿಯ ಜಿಗುಟುತನದಿಂದ ನಮ್ಮನ್ನು ಧೃತಿಗೆಡಿಸುತ್ತಾರೆ.

ನಾವು ನದಿಯಂತೆ ಹರಿದೋಗುವ ಮಂದಿ
ಆದರೆ, ಪಾಥರ್ೇನಿಯಮ್ ಜಾತಿಯ ಇತರೆ ಸಸ್ಯಗಳಂತೆ

ಮರುಹುಟ್ಟು ಪಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ- ಹಳೆ ವಾಸನೆಯೊಂದಿಗೆ.

God Whom We Can Pray

That god, doesn’t meditate us,
when our pleas pop up, we get bottled up.

They come to console,
Who live a life of pleasure.
We should get ready to die
a hundredth time.

We ooze blood from our lips
They appall us with their sticky brandy.

We’re the ones who flow like river,
but born again and again like parthenium plants
with old stench.

Translated by, Ankur Betageri