ഉത്തമപുരുഷന്‍ കഥപറയുമ്പോള്‍

മനോജ് കുറൂര്‍

തീവണ്ടിമുറി, കഥ
ഞരങ്ങിത്തുടങ്ങുമ്പോള്‍
ഞങ്ങള്‍ മൂന്നുപേര്‍ മാത്രം.
രോഗിയാണൊരാള്‍, കൂടെ
ഭാര്യയു,ണ്ടെതിര്‍സീറ്റില്‍
സുമുഖന്‍ യുവാവൊരാള്‍.

പതിവുകഥ,യെന്നാല്‍
പറച്ചില്‍ മുടക്കുവാന്‍
ഞാനിതിലാരാണെന്നൊ-
രാഖ്യാനപ്രതിസന്ധി.
(ഉത്തമപുരുഷനാ-
രെന്നതേ ചോദ്യം, പക്ഷേ
ഉത്തരം 'ഞാനി'ല്‍ത്തന്നെ
തുടങ്ങിയൊടുങ്ങുന്നു.)

ഭര്‍ത്താവിനുറങ്ങണം.
ഉറങ്ങിപ്പോയാല്‍ പിന്നെ
ഭാര്യയും യുവാവുമായ്‌
കണ്‍തുറന്നിരുന്നയാള്‍.
ഞാനയാള്‍ - അല്ലെങ്കില്‍ പി-
ന്നെങ്ങനെയബലന്റെ
ഗൂഢശങ്കകള്‍ മറ-
ച്ചവളെപ്പുകഴ്ത്തുന്നു?

സുമുഖന്‍ തരംനോക്കി-
യവളെ കടാക്ഷിച്ചു
രോഗിയ്ക്കു കുടിനീരു-
മപ്പവും കൊടുത്തവന്‍.
ഞാനവന്‍ - അല്ലെങ്കില്‍ പി-
ന്നെങ്ങനെ ചിലന്തിപോല്‍
മോഹങ്ങളിഴചേര്‍ത്ത
കെണിവച്ചൊളിയ്ക്കുന്നു?

ഗുളിക കഴിച്ചിട്ടു
കണ്ണടച്ചോളൂ. താനേ-
യുറക്കം വരും, ലൈറ്റു
കെടുത്താം', പറയുമ്പോള്‍
'വേണ്ട വേണ്ടെ'ന്നു തടു-
ത്തെഴുന്നേറ്റിരിക്കുന്ന
രോഗിയെ മാറില്‍ച്ചേര്‍ത്തു
കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചവള്‍.
ഞാനവള്‍ - അല്ലെങ്കില്‍ പി-
ന്നെങ്ങനെയതൃപ്തമാം
മുള്ളുകളുള്ളില്‍ ഞെരി-
ച്ചാര്‍ദ്രമായ്‌ ചിരിക്കുന്നു?

മുറുകും പ്രതിസന്ധി
മുറിച്ചുകടക്കണം.
തുടങ്ങിപ്പോയാല്‍ പിന്നെ
പറഞ്ഞുതുലയ്ക്കണം.
മൂവരും മറയ്ക്കുമ്പോള്‍
മുഴുവന്‍ പറയുവാന്‍
കഥയില്‍ക്കുരുങ്ങാത്ത
നാലാമനാകുന്നൂ ഞാന്‍.

അടുത്ത സേ്റ്റഷന്‍ വന്നാല്‍
വണ്ടിയില്‍ക്കേറാം, കുറ-
ച്ചകലത്തിരുന്നിട്ടു
പറയാം പരിണാമം.

உத்தம புருஷன் கதை சொல்லும்போது...

புகைவண்டி அறை, கதை
ஊர்ந்து நகரத் தொடங்கியபோது
நாங்கள் மூன்றுபேர் மட்டும்.

நோயாளி ஒருவர்; உடன்
மனைவி, எதிர் சீட்டில்
சுமுகன் இளைஞன் ஒருவன்.

வழமையான கதையெனில்
உரையாடலை முடக்கும்
நான் இதில் யாரென்பது
வியாக்கியானச் சிக்கல்.
 ( உத்தமபுருஷன் யார்
என்பது கேள்வி ஆனால்
விடையோ நானிலேயே
தொடங்கி முடிகிறது )
கணவருக்கு உறங்க வேண்டும்
உறங்கி விட்டால் பிறகு
மனைவியும் இளைஞனும்.
கண்திறந்து அமர்ந்திருந்தான் அவன்
அவன் நானே - இல்லையென்றால் - பின்
எப்படி அபலனின் மர்ம வேட்கைகளை
மறைத்து அவளைப் புகழ்வேன்.


சுமுகன் நேரம்தகைய
அவளை கடைக்கண் பார்த்தான்
நோயாளிக்கு குடிநீரும்
அப்பமும் கொடுத்தான்.
நானே அவன் - இல்லையென்றால்- பின்
எப்படிச் சிலந்திபோல
மோகங்கள் இழைசேர்ந்த
பொறியை ஒளித்து வைப்பேன்

மாத்திரை சாப்பிட்டுக்
கண்ணை மூடிக் கொள்ளுங்கள்
தானாகத் தூக்கம் வரும் .
விளக்கை அணைக்கிறேன் என்று
சொல்லும்போதே
வேண்டாம் வேண்டாமென்று தடுத்து
எழுந்தமரும் நோயாளியை
மார்புறத் தழுவி கண்களைத் துடைத்தாள் அவள்

நானே அவள் - இல்லையென்றால் - பின்
எப்படி அதிருப்தியின்
முட்களுக்கிடையில் நெரிபட்டும்
உற்சாகத்துடன் சிரிப்பேன்

இறுகும் சிக்கலை
முறித்தே கடக்கவேண்டும்.
தொடங்கி விட்டால் பின்
சொல்லித் தொலைக்க வேண்டும்

மூவருமே மறைக்கும்போது
முழுவதும் சொல்ல
கதைக்குள் சிக்காமல்
நான்காமவன் ஆகிறேன் நான்.

அடுத்த ஸ்டேஷன் வந்தால்
வண்டியில் ஏறுகிறேன். சற்றுத்
தள்ளி உட்கார்ந்து கொண்டு
சொல்கிறேன் பரிணாமத்தை.

(Translated into Tamil by Sukumaran)

ಉತ್ತಮ ಪುರುಷ ಕತೆ ಹೇಳಿದಾಗ

ರೈಲಿಗೊಂದು ಬೋಗಿ – ಕತೆ
ಆರಂಭ ಎಳೆದೆಳೆದುಕೊಂಡು ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತದೆ, ಕೇವಲ
ನಮ್ಮ ಮೂವರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಒಳಗೊಂಡು: ಕಾಯಿಲೆಯವನೊಬ್ಬ,
ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ, ಅವರೆದುರೇ
ಒಬ್ಬ ಸುಂದರ ತರುಣ.
ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯದಂತ ಒಂದು ಕತೆ, ಆದರೂ
ಕಥಾನಕದ ಅನಾವರಣಕ್ಕಡ್ಡಿ ಬರುವಹಾಗೆ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡ ಕ್ಲಿಷ್ಟತೆ
ಇಲ್ಲಿರುವ ನಾನು ಯಾರು. (ಪ್ರಶ್ನೆ, ಇಲ್ಲಿಯ ಉತ್ತಮ ಪುರುಷನಾರು ಅನ್ನುವುದು,
ಉತ್ತರದ ಆರಂಭ ಅಂತ್ಯ ಎರಡೂ ’ನಾನು’.)
ಗಂಡ ಮಲಗಬೇಕು. ಆದರಾಮೇಲೆ
ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಸುಂದರ ತರುಣನೇನಾದರೂ...
ಅದಕ್ಕವನು ಎದ್ದು ಕೂರುತ್ತಾನೆ, ಇಷ್ಟಗಲ ಕಣ್ಣರಳಿಸಿಕೊಂಡು. ’ನಾನು’ ಅವನು.
ಅವಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಮೆಚ್ಚಲಿ ಮುಸುಕೆಳೆದು
ಹೇಳಲಾಗದೇ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ದೌರ್ಬಲ್ಯದ ಮೇಲೆ?
ಸುಂದರಾಂಗನು ಕೊಳಕುದೃಷ್ಟಿ ಹರಿಸಿ
ಅವಳ ಮೇಲೆ, ಕೊಡುತ್ತಾನೆ ರೋಗಿಗೆ ಬ್ರೆಡ್ಡು
ಹಾಗೂ ನೀರು. ’ನಾನು’ ಅವನು, ಅಥವಾ
ನಾನು, ಜೇಡನ ಹಾಗೆ ನೇಯ್ದು-ಹೆಣೆದ ಆಸೆಗಳ
ಬಲೆಯ ಹಿಂದೆ ಅವಿತುಕೊಳ್ಳುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?
ಅವಳು ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ ’ಗುಳಿಗೆ ನುಂಗಿ ಕಣ್ಣ
ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಿ, ನಿದ್ದೆ ಬರುತ್ತದೆ’ ಅವನು
’ಬೇಡ ಬೇಡ’ ಅಂದು ಎದ್ದು ಕೂತಾಗ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆಳೆದು
ಎದೆಗಾನಿಸಿಕೊಂಡು, ಕಣ್ಣೊರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ’ನಾನು’ ಅವಳು,
ಚಿಂತೆಯ ಮುಳ್ಳುಗಳ ಮುರಿದು,
ಮೃದುವಾಗಿ ನಸು ನಗುವುದು ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ?

ಆಳವಾಗುತ್ತಿರುವ ಸಂದಿಗ್ದಗಳನ್ನು
ದಾಟಬೇಕು. ಒಮ್ಮೆ ಆರಂಭವಾದ, ಕತೆಯನ್ನು
ಕಡೆವರೆಗೆ ಹೇಳಿ ಅಂತ್ಯ ಮುಟ್ಟಿಸಲೇಬೇಕು.
ಮೂವರೂ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅವಿತಿಟ್ಟುಕೊಂಡಾಗ
’ನಾನು’ ನಾಲ್ಕನೆಯವ, ಬಂಧಿಯಾಗದವ ಕತೆಯಲ್ಲಿ,
ಆಡಬೇಕಾದವ ಈ ಎಲ್ಲದರ ಕುರಿತು.

ಬಂತು ಮುಂದಿನ ನಿಲ್ದಾಣ, ಮತ್ತೆ ರೈಲು ಹತ್ತುತ್ತೇನೆ ’ನಾನು’,
ಗಾವುದ ದೂರ ಕೂತು
ದಾಖಲಿಸಿದ್ದು ನಿಮಗೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ.

(Translated into Kannada by Mamata Sagar)