കല്‍ക്കരി വില്‍ക്കുന്ന പെണ്ണുങ്ങള്‍

മഞ്ജുനാഥ

ഇവരെന്റെ അമ്മവഴി ബന്ധുക്കള്‍
മഹാ ദരിദ്രര്‍
കരിപോലെ രാത്രിയെ തുപ്പാന്‍ കഴിയുന്നോര്‍

കുറ്റിച്ചെടിപ്പരപ്പിനു പിന്നില്‍
കള്ളുകുടിക്കൊതി തീര്‍ക്കാന്‍
മുച്ചീട്ടുകളിക്കാര്‍ക്കൊപ്പം ഉറങ്ങുന്ന
ഇവരെ വളരെക്കാലമായറിയാം എനിക്ക്

ഒറ്റച്ചാമ്പമരത്തിലെ കായ കൊണ്ട്
ഒടുങ്ങാത്ത ദാഹം തീര്‍ത്തിരുന്നവര്‍

നാടാകെയലഞ്ഞ്
പെറുക്കിക്കൂട്ടിയ കരിക്കഷണങ്ങള്‍
വൈകിട്ട് വിറ്റഴിച്ച്
ആ തെറിച്ച പെണ്ണുങ്ങള്‍ കയറിച്ചെല്ലും
കള്ളുഷാപ്പിലേക്ക്

ഓര്‍ക്കുന്നു ഞാനിപ്പോഴും
അവരുടെ അരയിലെ അരിവാളുകള്‍
ആഴ്ചയിലൊരിക്കല്‍
കൊല്ലന്റെ ആലയില്‍ പോയ് വരാറുള്ളത്

(മൊഴിമാറ്റം ഉമാ രാജീവ്)

ಇದ್ದಿಲು ಮಾರುವ ಹೆಂಗಸರು

ನನ್ನ ತಾಯಿ ಕಡೆಯ ಸಂಬಂಧಿಕರಿವರು,
ಇದ್ದಿಲಿನಂತೆ ಕಗ್ಗತ್ತಲನ್ನುಗಿಯಬಲ್ಲ ಮಹಾ ದರಿದ್ರರಂತಿದ್ದರು.

ಹೆಂಡದಾಸೆಗೆ ದಿನ್ನೆ ಬಯಲಿನ ಪೊದೆಗಳಲ್ಲಿ
ಇಸ್ಪೀಟಾಡಲು ಬರುವ ಗಂಡಸರ ಜೊತೆ ಮಲಗೆದ್ದದ್ದನ್ನು
ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ.

ಒಂಟಿಗಿಡದ ಪನ್ನೀರ ಫಲಗಳು ದುರಾಶೆ ತುಂಬಿದ
ಅವರ ತೃಷೆಯನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದವು.

ಊರೂರಲೆದು ಹೊತ್ತು ತಂದ ಇದ್ದಿಲನ್ನು ಸಂಜೆಗತ್ತಲೇರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ
ಮಾರಿ, ಗಡಂಗು ಹೊಕ್ಕುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು ತಾಟಗಿತ್ತಿಯರು.

ಅವರ ಸೊಂಟದ ಬದಿಯ ಕತ್ತಿಗಳು ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆಯಾದರೂ
ಕುಲುಮೆಗಾರನಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.

Charcoal selling women

These are my maternal relatives
Great impoverished ones, capable of
Spewing charcoal like night.

I had seen them quite a time,
Sleeping with gambling men
Behind shrubs of  plains,
Craving for toddy.

Golden apples used to
Quench their greedy hunger.

The charcoal they collected,
Roaming through villages,
They’d sell it by the evening
And step into the tavern shrews they were.

The sickle on their waist,
Would go to block smith, ones a week,
I remember.

Translated by, L.C.Nagaraj